فراخوان گزارشگران: خاوران جاودان میماند! - همراه با اسامی آغازین

 چهار دهه از کشتار خونین سراسری زندانیان سیاسی در ایران گذشته است. رژیم جمهوری اسلامی در دهه شصت و همچنین در تابستان سال 1367 با اقدامی جنایتکارانه هزاران زندانی سیاسی را قتلعام کرد و اجساد قربانیان را در گورهای جمعی و بسرعت دفن کرد و یا مخفیانه دفن و حتی اجساد آنان را نیز به خانواده ها تحویل نداد از جمله در خاوران سمنان, گورستان دزفول, گورستان زنجان, خاوران گلستان, گورستان ارومیه و بنام ترین این گورهای فردی و جمعی خاوران تهران است. این مکان هر ساله میعادگاه هزاران نفر از بازماندگان بهترین فرزندان مردم کشورمان است. خاوران همیشه و همواره یادآور این جنایت بزرگ بوده و میماند. جمهوری اسلامی بارها و مکرر با ترفندهای گوناگون در پی پاک کردن آثار جنایت ضد بشری کشتار سراسری زندانیان سیاسی در طی ایندوران بوده است و بارها تلاش کرده است تا رد این جنایات را پاک کند.

ضرب و شتم و آزار و اذیت خانواده جانباختگان در یادبود قربانیان این قتلعام بزرگ از سوی نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی همواره برقرار بوده است. صدای دادخواهی مادران, همسران, کودکان و نزدیکان قتلعام شدگان دهه هاست که خاموش نشده است و هر روز بیش از پیش رسا و همبسته میشود. بتازگی حاکمان جمهوری اسلامی در تلاشند تا با نصب دوربین ها و دیوارکشی این مکان فشار و آزاری بیش از پیش بر خانواده ها برای برگزاری مراسم یادبود قربانیان قتلعام شده فراهم آورند و در همین زمینه به هموطنان بهایی ما برای دفن از دست رفتگانشان در این محوطه همراه با تهدید و ارعاب فشار می آورند.

خاوران سند و شاهد جنایات بی پایان جمهوری اسلامی علیه دگر اندیشان و زندانیان سیاسی است و یکی از آمران این فاجعه ( ابراهیم رئیسی ) هم اکنون بعنوان رئیس جمهور نظام حاکم بر مسند قدرت است. ما فعالین سیاسی, اجتماعی و فرهنگی, نهادها و رسانه ها ضمن همدردی با خانواده های جانباختگان و دادخواهان ایران, بدین طریق همبستگی خود را با آنان در برابر دسیسه های ضد انسانی مسئولین جمهوری اسلامی اذعان داشته و از تمامی آزادگان و بیداران در داخل کشور و در عرصه بین المللی خواهانیم تا صدای دادخواهان کشورمان باشند و این اقدامات جمهوری اسلامی را محکوم نمایند.

ما بر این باوریم که تمامی دست اندرکاران جنایت کشتار سراسری زندانیان سیاسی در دهه شصت و بویژه تابستان 1367 میبایستی در دادگاههای علنی و عادلانه به محاکمه کشیده شوند و به سزای اعمال خود برسند.

با همه توان, بیاری دادخواهان!

سایت گزارشگران

www.gozareshgar.com

آدرس برای ارسال پشتیبانی

gozareshgar1001@yahoo.de

30.5.2022

 

ادامه دارد

 

اسامی

آذر محلوجیان - نویسنده

احمد عزیز پور - فعال سیاسی

آمادور نویدی – مترجم و فعال رسانه ای

اسماعیل فتاحی - فعال حقوق بشر

اصغر زین الدین - فعال سیاسی

امیر میرزائیان - فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق

انور میرستاری – فعال حقوق بشر

اکبر دیلمی – کارگر کارخانه

احمد پورابراهیم

امین بیات – تحلیلگر سیاسی

ابراهیم آوخ – فعال سیاسی و رسانه ای, زندانی سیاسی سابق

ارسلان احمدی ریک آبادی فعال حقوق بشری

آرش کمانگر –  فعال سیاسی و رسانه ای

احسان ثابت – فعال سیاسی

امیر پاکی

اصغر کیانی - فعال سیاسی

بهرام چوبینه - نویسنده

بیژن بهادری

باقر ابراهیم زاده - زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی

بیژن سعید پور – فعال سیاسی و رسانه ای

بهرام رحمانی – تحلیلگر سیاسی و نویسنده

بهرام سلطانی- فعال حقوق بشر

بهنام چنگائی – فعال سیاسی

بهروز سورن – فعال سیاسی و رسانه ای, زندانی سیاسی سابق

پری عسگری

پروین اشرفی – فعال جنبش زنان

پروین ریاحی - فعال جنبش زنان

پریسا اعظمی

پروین ملک

پروین شهبازی

پرویز میرمکری - شاعر

پیروز زورچنگ – فعال سیاسی و رسانه ای, زندانی سیاسی سابق

ترانه روستا، كنشگر حقوق زنان

ثریا فتاحی - فعال سیاسی

جهانگیر لقائی

جعفر امیری: زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی

جواد اسکوئی

جمشید صفاپور – فعال کارگری

حسن عزیزی – مترجم

ح. ریاحی - فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق

حسین نقی پور- فعال سیاسی و رسانه ای

خلیفه موسوی – فعال سیاسی

خدامراد فولادی - پژوهشگر

دکتر مجید مشیدی فعال سیاسی

دکترحسن نایب هاشم – فعال حقوق بشر

داود احمدلو – فعال حقوق بشر

روژا روشن

رضا باقری

رشید محمدی - هنرمند و بازیگر تئاتر پناهجو در آلمان

رضا بی شتاب - شاعر

رحیم فلاحت نژاد - فعال سیاسی و زندانی سیاسی دهه شصت

 ژاله سهند- فعال سیاسی- زندانی سیاسی سابق

سیما صاحبی ، فعال سیاسی و حقوق بشر

سهیلا پوریان - فعال سیاسی

سياوش عبقري - استاد دانشگاه و كنشگر سياسي

سیروان عنایتی ، روزنامه نگار مقیم آریزونا - آمریکا

 سیروان منصوری روزنامه نگار و مدیر سایت پناهندگی هانا - پناهنده در ترکیه

ِسیامک رفیع زاده / در  کانادا

سالار آشناگر - مدیر رادیو ار ک ت

سیامک جهانبخش – فعال سیاسی

سام قندچی – فعال سیاسی و رسانه ای

سام منتظری – خبرنگار آزاد و مستقل

سیاوش کارساز – فعال حقوق بشر

شیرین احمدی سروستانی - شاعر پناهجو در ترکیه

شهین نوائی - فمینیست - فعال جنبش زنان

شعله زمینی – فعال حقوق بشر

شهلا عبقري - استاد دانشگاه , كنشگر سياسي و حقوق زنان

شیوا محبوبی - سخنگوی کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی

صدیق جهانی – فعال کارگری

عفت ماهباز - روزنامه نگار و فعال جنبش زنان, زندانی سیاسی سابق

علی اکبر هادی پور - فعال سیاسی و از خانواده خاوران

عمر مینایی – فعال کارگری

عنایت یوسف پور

علی پیچگاه – فعال کارگری در تبعید

غلام عسگری – فعال کارگری در تبعید

علی اعتدالی – فعال سیاسی

علی دماوندی - فعال سیاسی و رسانه ای

علی ستاری – فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق

عباد عموزاد – تحلیلگر سیاسی

غلامرضا مرشدیان. موزیسین

فریبا ثابت – فعال جنبش زنان و زندانی سیاسی سابق

فاطمه سبحانی – فعال حقوق زنان

فاطمه رضایی – فعال حقوق بشر

فريد محمدى - فعال سياسى

کامبیز فاتحی : محقق محیط زیست - پناهجو در آلمان

کامران چاه تل - فعال سیاسی در ترکیه

کامبیز گیلانی - شاعر

کامران الوند - فعال سیاسی

کامران پایدار - فعال سیاسی

گلستان دریایی

لیلا پرنیان - سردبیر نشریه هشت مارس

مریم عظیمی

مهر آفاق مقیمی نیاکی فعال سیاسی و زندانی سیاسی

منیره برادران - فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی سابق

مینو همیلی - فعال جنبش زنان و زندانی سیاسی سابق

منور یوسف پور

محسن ترکمن - فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق - مدیر سایت همراه شو

محمد نظری – پناهجوی معترض در آلمان

مجید دارا بیگی – تحلیلگر سیاسی و زندانی سیاسی سابق

مسعود شب افروز

محمد حسن نوپرور

محمدرضا یوسفی - فعال سیاسی و عضو نهاد همبستگی ملی - آلمان

نسرین احمدی  - فعال جنبش زنان

ندا فرخ - فعال حقوق بشر

نادر ثانی – تحلیلگر سیاسی و آموزگار

ناصر جوهری

ندا نوآور – فعال حقوق بشر

هما مرادی - فعال فمینیست - چپ مستقل

هوزان خالدیان - کاریکاتوریست پناهجو در آلمان

یوسف اردلان

 

نهادها:

 

سازمان زنان خاورمیانه

شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه

انجمن دفاع از زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران ـ پاریس

حزب سوسیالیست انقلابی ایران

حزب آزادي و رفاه ايرانيان (آرا)

نهاد «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران

نهاد همبستگی ملی

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

کمپین حمایت از زندانیان سیاسی و لغو اعدام

ایران آزاد - کانون دفاع از حقوق بشر، آزادی و دموکراسی – آلمان

کانون دمکراتیک پناهندگان ایرانی

بنیاد اسماعیل خویی

فدراسیون اروپرس

اینفو ایران – وین

 

رسانه ها:

 

سایت آگاهی نیوز

https://agahi.news

رادیو پیام کانادا

https://radiopayam.ca

سایت آذر محلوجیان

www.azar.se

سایت راه کارگر

https://www.rahkargar.com

سایت حزب سوسیالیست انقلابی

www.simroz.org/index

سایت همراه شو

https://hamrahsho.org

وبلاگ سیاسی ققنوس

http://ghoughnoos.blogspot.com

سایت اتحاد کارگری

https://www.etehad-k.com

الوند تی وی

http://www.alvandtv.com

سایت آینده نگر

iranscope.ghandchi.com

سایت صدای مردم

https://www.sedayemardom.net

سایت ابراهیم آوخ

https://ebrahimavokh.wordpress.com

اشتراک وورد پرس

https://eshtrak.wordpress.com

وبلاگ خبری سازمان راه کارگر

صفحه فیس بوک "برای اتحاد بزرگ هوادان سوسیالیسم"

وبلاگ اخگر

https://amadornavidi.wordpress.com

سایت گزارشگران

gozareshgar.com

عبدالباقی که حکومت جنایتکار جمهوری اسلامی مدعی بود زیر آوار مرده است در دوبی رویت شد. + ویدیو

 

در حالی که حکومت جنایتکار جمهوری اسلامی مدعی کشته شدن عبدالباقی زیر آوار های ساختمان متروپل در ابادان شده‌اند ، وی در 

دوبی رویت شد!

تا زمانی که این حکومت کثیف بر سر کار باشد و زمام امور در دست آخوندهای جنایت کار باشد ، هیچ مشکلی حل نخواهد شد .

حق گرفتنیست.

فاجعه متروپل آبادان برشی کوچک از وضعیت ایران بزرگ

 

هنوز یک هفته از فروریختن ساختمان متروپل آبادان، نگذشته است. شاید به جرات بتوان گفت، هیچ استانی در ایران به اندازه خوزستان در ۴۰ سال گذشته ویران نشده است. مسبب خرابی شهرهای خوزستان هم مشخص است، مقامات جمهوری اسلامی. بعد از گذشت ۴۰ سال دیگر از طراوت خرمشهر و زیبایی‌های آبادان خبری نیست.

بر دیوارهای خرمشهر ۴۰ سال پس از آزادسازی در هر چشم بر هم زدن می‌توان جای ترکش و گلوله‌ها را پیدا کرد. پالایشگاه آبادان که روزی افتخار ایران و ایرانی بود و به عنوان نمادی از تلاش مهندسین و کارگران ایرانی برای مستقل شدن بود دیگر رمقی ندارد. آخرین فاجعه آن هم فروریختن ساختمان متروپل آبادان است.

فرو ریختن ساختمان متروپل آبادان یک حادثه نیست. بیش از ۶ ماه است که روزنامه نگاران و کارگران نسبت به فرو ریختن این سازمان هشدار داده‌‌اند. بدلیل رانت ولابی قدرت در ساخت این سازه، اصول اولیه ایمنی نیز رعایت نشده است.

بی‌اعتنایی مطلق به خواسته‌ها و سخنان شهروندان، نادیده گرفتن قانون بدلیل رانت و لابی حاکم، بر ساختار اداری کشور نهادینه شده است. جعل واقعیت، ‌اخبار سانسور شده و تحریف و دروغگویی جای خبررسانی معمول رسانه ها به مردم را گرفته است.

حسین عبدالباقی یک نمونه از فساد نهادینه در حکومت

حسین عبدالباقی تنها یک نمونه از هزاران هزار نفری است که با استفاده از رانت و فساد نهادینه در دستگاه حکومتی ایران به ثروت افسانه‌ای رسیده است. قیمت دزدی‌های وی را مردم آبادان با از دست دادن عزیزانشان می‌دهند.

 آبادان که روزی نماد صنعت نفت کشور بود به جایی رسیده که بیکاری در آن غوغا می‌کند. بی‌آبی، بیکاری، سرکوب جوانان و مردم و هجوم ریزگردها با زندگی مردم این شهر آمیخته شده است. فروریختن متروپل آبادان را می‌توان نمونه‌ای از وضعیت مردم ایران دانست. حکومتی که مقاماتش برای جان انسان‌ها هیچ ارزشی قائل نبوده و تنها به افزایش ثروت‌های خود می اندیشند.

عملکرد مقامات دولتی در هراس از گر گرفتن اعتراضات مردمی

عملکرد ضعیف مقامات دولتی در برخورد با فاجعه متروپل آبادان نیز قابل تامل است. فرستادن خودروهای سرکوبگر امنیتی به جای نیروهای امدادی، نشانه جنگ عمیق بین حکومت و مردم است.!

در حالیکه مقامات دولتی بیشتر در فکر پوشاندن و کوچک نمایی، این موضوع و فراری دادن دست اندرکاران این فاجعه هستند. مردم با دستان خالی به کمک آمده‌اند. موج کمک‌های مردم نشانه ای از همبستگی همه مردم ایران با هم می‌باشد. در حال حاضر مهم‌ترین اقدام دولت پر کردن خیابان‌های آبادان از نیروی‌های امنیتی و لباس شخصی است.

دستور مقامات به صدا وسیما برای سکوت و دامن نزدن به این موضوع توسط رئیس صدا و سیمای آبادان افشا می‌شود. وی آشکارا می‌گوید، به او دستور داده‌اند، اخبار مربوط به متروپل آبادان در تلویزیون بازتاب نداشته باشد.

مقامات دولتی تلاش می کنند، بهر صورت این بحران را رفع و رجوع کرده و اصل نظام را از تیررس مردم خارج کنند. متروپل آبادان یاد‌آور سینما رکس است. مردمی که با فرمان «جمی» امام جمعه اسبق آبادان و اقدام تکبعلی‌زاده به آتش کشیده شدند، اما هیچگاه عاملان اصلی آن بخصوص جمی به پای میز محاکمه کشیده نشد.

مردم آبادان با تظاهرات شبانه خود با شعار «ایران صاحب نداره» نشان‌دادند که منشا همه مشکلات کشور را سران این حکومت می‌دانند. مردم آبادان با شعار «آخوند برو گمشو» خواسته اصلی مردم ایران را بیان می‌کنند.