۱۴۰۰ خرداد ۹, یکشنبه

اهدای ۳۰۰ دستگاه اکسیژن ساز به هند در شرایط کمبود دستگاه اکسیژن در بیمارستانها


 اکنون تقریبا همه شهرهای کشور با کمبود دستگاه اکسیژن ساز در بیمارستان‌ها روبرو هستند. در این شرایط آستان قدس رضوی وابسته به بیت خامنه‌ای، ۳۰۰ دستگاه اکسیژن ساز، به بیمارستان‌های هند اهدا کرد.

به تازگی منوچهر حبیبی، جانشین ستاد مقابله با کرونا در استان قزوین و علی‌اکبر کرمی، معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی قزوین، از کمبود شدید کپسول اکسیژن خبر داده‌اند. آنها به ناکارآمد بودن دستگاه های اکسیژن ساز بیمارستان‌ها در شرایطی که صدها بیمار مبتلا بستری هستند اشاره می‌کنند.

علاوه بر این رسانه‌ها درباره کمبود شدید دستگاه اکسیژن ساز در شهرهای مرزی خبر می‌دهند. یک فعال اجتماعی در بانه نوشته است: «وضعیت شهرستان بانه متاسفانه از قرمز نیز گذشته است. بیماران حاد کرونایی در شرایط سختی بسر می‌برند. ماسک اکسیژن برای این بیماران وجود ندارد. در بیمارستان‌ها، تعداد کمی دستگاه اکسیژن در بخش بیماران کرونایی وجود دارد. تعدادی از فوتی‌های کرونا بدلیل کمبود دستگاه اکسیژن است.»

هم اکنون مهمترین نیاز بیماران کرونایی بستری در بیمارستان‌ها دستگاه‌های اکسیژن ساز است. مشکل کمبود این دستگاه جدی است، بخصوص که آمار بیماران کرونایی رو به افزایش است.

 مشکل کمبود دستگاه‌های اکسیژن ساز در بیمارستان‌هایی که بیماران کرونایی بستری هستند یک معضل بزرگ ایجاد کرده است. همین مساله شرایط نفس کشیدن بیماران را دچار مشکل کرده است.

قاسم نوده‌فراهانی، رئیس اتحادیه تهیه و توزیع تجهیزات پزشکی، می‌گوید: «میزان تولید داخلی کپسول اکسیژن بسیار کم است. این میزان نیاز کشور را تامین نمی‌کند و ما با کمبود شدید دستگاه‌های اکسیژن ساز مواجه هستیم.»

بیمارستان‌های دولتی در شهرهایی همچون تهران، این روزها بیشتر از قبل با بیماران کرونایی درگیر هستند. بهمین دلیل این روزها مشکل کمبود اکسیژن را بیش از پیش تجربه می‌کنند.

عباسعلی کریمی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، اکسیژن را از درمان‌های اصلی کرونا می‌داند. وی می‌گوید: «این روزها مردم درگیر این بیماری هستند. عده زیادی از کارکنان دانشگاه و بیمارستان به این بیماری مبتلا و جان خود را از دست داده‌اند. حل مشکل کمبود اکسیژن می‌تواند تاثیر بسزایی در نجات جان بیماران داشته باشد.»

وی ادامه می‌دهد: «در شرایط حساسی قرار داریم و در مرز باریکی حرکت می‌کنیم. این که نیرو کم است و نیاز کشور به اکسیژن بطور ناگهانی افزایش یافته خود مساله‌ای است. باید این موضوع را به گونه‌ای مدیریت کنیم که بتوانیم جان انسانی را نجات دهیم.»

اکنون بیمارستان‌های ایران با کمبود شدید دستگاه اکسیژن ساز مواجه هستند. آمار جان‌باختگان کرونا نیز از نظر آماری بیشتر از هندوستان است. در این شرایط آستان قدس رضوی ۳۰۰ دستگاه اکسیژن ساز به هند اهدا می‌کند.

این محموله شامگاه جمعه با یک پرواز شرکت هواپیمایی ماهان، وارد فرودگاه بین‌المللی ایندیرا گاندی در دهلی نو پایتخت هند شد.


۱۴۰۰ اردیبهشت ۲۸, سه‌شنبه

ادامه شلیک و حمله به کولبران مظلوم در مناطق مرزی غرب کشور و زخمی شدن دو کولبر

 

یک کولبر کرد در مرز برویشکانی در شهرستان بانه بر اثر شلیک ماموران مرزی از ناحیه کمر به‌شدت زخمی شد.
بنا به خبر دریافتی روز دوشنبه ۲۷  اردیبهشت ماه ۱۴۰۰، ماموران مرزی در مرز برویشکانی شهرستان بانه با شلیک به سوی دسته‌ای از کولبران یک کولبر به نام یوسف امینی، اهل روستای ننور از توابع بانه را مورد اصابت گلوله قرار داده و از ناحیه کمر به‌شدت زخمی کردند.
ماموران مرزی بدون اخطار قبلی اقدام به شلیک مستقیم به‌سوی کولبران کردند.
یوسف امینی توسط سایر کولبران و مردم محل، جهت درمان به یکی از مراکز درمانی شهرستان بانه منتقل شد.
شایان ذکر است که ماموران مرزی و پاسداران مستقر در مرزها همواره با هدف قتل یا زخمی‌کردن و به یغما بردن اموال ناچیز کولبران اقدام به شلیک می‌کنند.
زخمی شدن یک کـولبر در نوار مرزی زله از توابع بانه
بنا به گزارش دیگری روز دوشنبه ۲۷ اردیبهشت‌، بر اثر شلیک مستقیم ماموران مرزی به سوی دسته‌ای از کولبران در نوار مرزی زله از توابع شهرستان بانه یک کـولبر ۵۰ ساله کرد اهل شهرستان بانه به ‌نام عبدالله ….به‌شدت زخمی شد.

این کـولبر زخمی توسط مردم و سایر کولبران برای درمان به یکی از مراکز درمانی این شهرستان منتقل شد.

۱۴۰۰ اردیبهشت ۲۱, سه‌شنبه

نامه خانواده‌های اعدام شدگان دهه ۶۰ به کمیسر عالی حقوق بشر

 


نامه خانواده‌های اعدام شدگان دهه ۶۰ به کمیسر عالی حقوق بشر در ا عتراض به تخریب گورستان خاوران


گروهی از خانواده‌های اعدام شدگان دهه ۶۰ که پیکر عزیزانشان در گورستان خاوران، در گورهای جمعی به خاک سپرده شده‌اند، در نامه‌ای به میشل باشله؛ کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، جاوید رحمان؛ گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در ایران و احمد شهید؛ گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل برای آزادی بیان و ادیان، خواهان اقدام فوری آن‌ها برای جلوگیری از نابود کردن این گورها بدست مسئولان حکومت جمهوری اسلامی شدند.

در این نامه آمده است: «به تاریخ ۲۳ آوریل ۲۰۲۱ (۳ اردیبهشت ۱۴۰۰)، خانواده‌هایی که به گورستان خاوران رفته بودند با صحنه تکان دهنده‌ و دهشت‌آوری مواجهه شدند. در این پاره از گورستان خاوران، که بنا بر شواهدی محل خاک‌سپاری جمعی شماری از قربانیان کشتار جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ در زندان اوین تهران و زندان گوهردشت کرج است، دو گور تازه و ده ‌گور دیگر آماده برای خاکسپاری ديده می‌شد. حال آنکه در این بخش از گورستان، پس از کشتار جمعی زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ پيکری را به خاک نسپرده بودند».

تلاش حکومت برای محو و نابود کردن نشانه‌های کشتار زندانیان سیاسی

این نامه با تاکید بر این که «اينک روشن شده که حکومت ايران با تحت فشار قرار دادن بهائيان، نقشه ديرينش را برای تخريب گورستان خاوران و محو نشانه‌های کشتار زندانيان سياسی به پيش می برد»، می‌افزاید: «با تخریب گسترده و سراسری آرامستان‌های بهاییان پس از انقلاب ۱۳۵۷، در منطقه خاوران در شرق تهران، زمینی در اختیار آن‌ها قرار گرفت تا مردگان خود را در آنجا به خاک بسپارند.

از سال ۱۳۶۰ و با سرکوب سراسری نیروهای سیاسی معترض به جمهوری اسلامی و اعدام‌های جمعی، بخشی از این گورستان که در سال‌های پسین به گلزار خاوران شهرت پیدا کرد، به محل دفن اعدام شدگانی دگراندیش اختصاص یافت، که بنا بر فتواهای روحانیون حاکم «نا مسلمان و دفن آنها در گورستان‌های مسلمانان جایز نبود». صدها زندانی سیاسی اعدام شده، چه با نشانه مشخص که به خانواده اعلام شده بود و چه بی نام ونشان، در این محل، به خاک سپرده شده‌اند. در پی کشتار جمعی زندانیان سیاسی، خانواده‌های آنها پی بردند که قربانیان بسیاری در دو کانال به گونه جمعی به خاک سپرده شده‌اند».

خانواده‌های اعدام‌شدگان دهه ۶۰ نوشتند: «افزون بر این، بنا بر تایید جامعه جهانی بهایی، حداقل ۵۰ بهائى، که همگى قربانيان آزارهای برنامه‌ريزی شده بر عليه بهائيان در سال‌هاى نخستين دهه ۶۰ (هشتاد ميلادی) بودند، در اين بخش قبرستان خاوران مدفون شده‌اند. به طور خاص می‌دانيم که اجساد هشت نفر از اعضای هيأت ملی اداره کننده جامعه بهائيان ايران، که در روز ۶ دی ۱۳۶۰ (۲۷ دسامبر سال ۱۹۸۱) به قتل رسيدند و نيز شش عضو محفل روحانی تهران که در روز ۱۴ دی ۱۳۵۹ (۴ ژانويه ۱۹۸۱) کشته شدند، در اين محل مدفون بوده است. احتمالاً بهائيان ديگری نيز در همين بخش دفن شده بودند».

فشار بر بهاییان با هدف از بین بردن آثار کشتار زندانیان

خانواده‌های اعدام‌شدگان دهه ۶۰ در نامه خود تاکید کردند: «جمهوری اسلامی همواره در صدد نابود کردن گورستان خاوران و به ویژه این بخش از خاوران که گورهای جمعی زندانيان سياسی را در خود جا داده تلاش کرده است. در آغاز سال‌های ۲۰۰۰ (اواخر دهه هفتاد خورشیدی)، حکومت، بر بهاییان، برای به خاک‌سپاری مردگان خود در این بخش فشار وارد ساخت. اما با مقاومت آن‌ها، که بنا بر باورهای مذهبی خود « در مکان‌هایی که آثار جسمی دیگر مرده‌ها باشد، نباید کسی را دفن کرد مواجه شد.».

در آن زمان این توطئه با مقاومت بهائیان و برخی اعتراضات بستگان اعدام شدگان دهه ۶۰ و تابستان ۱۳۶۷ خنثی شد. افزون بر این، «طرح سازماندهی و بازسازی» این گورستان از سال ۱۳۸۴ آغاز شد، که آن نیز با مخالف و مقاومت جدی بازماندگان قربانیان مواجه شد. آن‌ها بر این نکته تاکید می‌کردند که پیش از انجام هرگونه تغییر در گورستان خاوران، لازم است هویت همه دفن شدگان در این گورستان و محل دفن آن‌ها مشخص شود».

به نوشته خانواده‌های اعدام‌شدگان دهه ۶۰، در سال ۲۰۰۸(۱۳۸۷)، تخریب این بخش، به بهانه بازسازی خاوران، آسیب‌های جدی به گورهای جمعی و فردی خاوران زد، روشن نیست که آیا بقایای اجساد اعدام شدگان نیز از میان برده شده است یا خیر؟ این تخریب را خانواده‌ها در نامه‌ای به ناوانتيم پيلی، كميسر عالى حقوق بشر ملل متحد به تاریخ ۱۸ ژانویه ۲۰۰۹(۱۳۸۸) اطلاع دادند.

گورستان خاوران، سند جنایتی بزرگ و نماد حافظه تاریخی مردم ایران

خانواده‌های اعدام‌شدگان دهه ۶۰ ادامه دادند: «مقامات حکومت جمهوری اسلامی ایران، در سال‌های اخیر فشارهای روزافزونی بر شهروندان بهایی در ایران وارد آورده‌اند که از آن میان، می‌توان به ویران کردن دوباره آرامستان‌های آن‌ها در بسیاری از شهرهای ایران اشاره کرد. همچنین در ماه‌های اخیر، دوباره با اعمال فشار مجدد، و به گفته سخنگویان جامعه بهاییان، با تهدید و بدرفتاری، آن‌ها را مجبور به خاک سپاری مردگان خود در محل گورهای جمعی کرده‌اند. بخشی از قربانیان کشتار بزرگ تابستان ۱۳۶۷ در آن جای گرفته‌اند. همانگونه که در نامه پیشین به ناوانتيم پيلی کمیسیر عالی حقوق بشر سازمان ملل خواسته بودیم، بار دیگر از شما نیز درخواست می‌کنيم که با استفاده از کلیه‌ اختیارات و امکاناتتان، از ویرانی و نابودی این گورستان که سند جنایتی بزرگ و نمادی از حافظه‌ تاریخی مردم ایران است، به فوریت پیشگیری کنید».

در پایان نامه اعتراضی خانواده‌های اعدام شدگان آمده است: «ما از شما می‌خواهیم ضمن محکوم کردن این اقدام‌ها به مسئولان جمهوری اسلامی فشارآورید که تخریب گورستان‌های بهاییان، دست درازی به حرمت مردگان و تخریب و نابودی گورستان خاوران را بلافاصله متوقف کنند. تخریب این گورستان و عدم پاسخ به درخواست‌های انجام شده مبنی بر انجام تحقیقات جامع پیرامون این اعدام‌ها، نقض آشکار حقوق خانواده قربانیان است. آن‌ها این حق را دارند که اطلاعات درست در مورد کشتار زندانیان به دست آورند، از حضور پيکر‌های عزيزانشان در این محل اطمینان حاصل کنند و بتوانند سوگواری کنند. تخریب این مکان و از بین بردن آثار و بقایایی انسانی که در این گورها وجود دارد و می‌توانند در تعیین هویت قربانیان موثر واقع شود، روشن شدن حقیقت و انجام عدالت برای خانواده قربانیان را به خطر می‌اندازد».



۱۴۰۰ اردیبهشت ۱۷, جمعه

وعد‌های دروغین حکومت برای اشتغال زایی


 نیاز به تغییر سیاستها برای ایجاد اشتغال زایی در کشور

اشتغال زایی و پایین آوردن نرخ بیکاری از مهمترین وظایف هر دولت است. اما این کار باید برپایه اصول علم اقتصاد باشد و نه بر وعده‌‌های پوشالی و طرح‌های غیرعملی.
تمامی دولتهایی که در این نظام بر سرکار آمده‌اند، همواره شعار اشتغا‌ل زایی سر داده‌اند. این دولتها هیچگاه توان تغییر ساختار اقتصادی کشور را نداشته‌اند و حرفهایشان بیشتر هیاهوی تبلیغاتی بوده است.تلاش دولتها برای پایین آوردن نرخ بیکاری بدون در نظر گرفتن نرخ طبیعی آن به تورم بالاتر منجر می‌شود.

رئیس سازمان برنامه و بودجه از ایجاد بیش از ۹۰۰ هزار فرصت شغلی برای نیروهای تحصیل‌کرده صحبت کرده بود. به ادعای وی قرار است که نرخ بیکاری تا پایان برنامه ششم توسعه به ۷ درصد کاهش یابد. طبق این برنامه بایستی نرخ بیکاری تا سال ۱۴۰۰ به ۶/۸ درصد می‌رسید. اما درحال حاضر این عدد با آمار رسمی فاصله بسیار دارد. لازم به یادآوری است هدف گذاری برای تک رقمی کردن بیکاری در برنامه پنجم هم به شکست انجامید.
مشکل اساسی در اشتغال زایی و کاهش نرخ بیکاری، دوگانگی بین نظام بودجه‌ای و نظام سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری در کشور می‌باشد.
نماینده تبریز در مجلس طی مصاحبه با اقتصاد۲۴ به تاریخ(۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۰) به این نکته اذعان می‌کند. وی در این رابطه گفت: «آنچه که دولت باید برای تحقق اشتغال زایی به آن توجه کند این است که شرایط را به سمت واقعی شدن اقتصاد پیش ببرد. متاسفانه دولت جرات و برنامه لازم برای انجام این کار را ندارد.»
افزایش بیکاری با ورود دولت به اقتصاد کشور

دولت بجای نظارت بر اقتصاد کشور بدلیل وخیم بودن وضعیت وارد صحنه شده است. در حال حاضر دولت شروع به رقابت با سایر تولید کنندگان کرده است. خارج شدن سایرین از چرخه تولید نه تنها به اشتغا‌ل زایی کمکی نمی‌کند بلکه باعث افزایش نرخ بیکاری هم می‌شود.

دولت برای اشتغا‌ل زایی بایستی با توان‌مند‌تر کردن طبقات ضعیف چرخه‌های کوچک اقتصادی را به حرکت دربیاورد. اما متاسفانه همه امکانات بدلیل فساد و رانت حاکم بر کشور به جیب ایادی حکومت و آقازاده‌ها سرازیر می‌شود. آنها هم این امکانات را به خارج از کشور منتقل کرده و از اشتغال زایی خبری نیست.

علیرضا بیگی امید به اشتغا‌ل زایی در سال ۱۴۰۰را امری محال می‌داند. وی تاکیدکرد: «به بودجه ۱۴۰۰ امیدی نیست و این بودجه با تراز عملیاتی فاصله زیادی دارد، یعنی بودجه تراز عملیاتی ۳۰۰ هزار میلیارد تومان کسری دارد و دولت برای تامین کسری خودش ناچار است از سفره مردم بردارد. این بودجه برای حفظ وضع موجود است و نه بیشتر.»

رکود تورمی حاکم بر اقتصاد ایران، نتیجه سیاستهای غیر علمی و غیر اصولی دولت است. سیاستهایی که به افزایش بیکاری و فقر گسترده در جامعه منتهی شده است. این روزها جامعه شاهد آمادگی لشگرهای بیکاران و گرسنگان برای قیام و مطالبه حقوق از دست رفته‌شان می‌باشد.

آزادی آلسیا پیپرنو، شهروند تبعه ایتالیا در ایران

دفتر نخست وزیر ایتالیا، پنجشنبه ۱۹ آبان از آزادی آلسیا پیپرنو، شهروند تبعه این کشور در ایران خبر داد. آلسیا پیپرنو، اوایل مهرماه در ایران با...