روز شنبه ۱ اسفند، ۹۶ تن از زندانیان سیاسی در زندانهای اوین، رجایی‌شهر و تهران بزرگ با صدور بیانیه‌ای تحت عنوان «صدای دادخواهی ما را بشنوید» نسبت به وضعیت زندانی بهنام محجوبی اعتراض کرده و خواستار آزادی همه زندانیان سیاسی شده‌اند.
متن کامل بیانیه ۹۶ تن از زندانیان سیاسی در زندانهای اوین، رجایی‌شهر و تهران بزرگ:
«طبق آخرین خبرها، بهنام محجوبی زندانی عقیدتی، با سطح هوشیاری بسیار پایین در اغما به سر می‌برد.
او در سال ۱۳۹۶ به اتهام شرکت در یکی از تجمع‌های دراویش بازداشت و چندی بعد در دادگاه به دو سال حبس محکوم شد.
بهنام دچار بیماری «پانیک اتک» هست و هنگامی که در خرداد امسال برای اجرای حکم به زندان احضار شد با این بیماری دست به گریبان بود؛ در دوران حبس بیماریش تشدید شد، طوری که بنابر اعلام پزشکی قانونی قادر به تحمل حبس نبود، اما مجریان سیاست انتقام‌جویی و آزار زندانیان سیاسی و عقیدتی، نظر پزشکی قانونی را به هیچ انگاشتند و همچنان او را در زندان نگاه داشتند.
بهنام، در همه ماه‌های حبس، در راه و نیم‌راه بند و بهداری زندان بود و با عوارض بیماری و دشواری‌های تامین دارو و بی‌دارویی دست و پنجه نرم می‌کرد و گرفتار سیستم پزشکی و درمان ناکارآمد و بی‌توجه زندان بود؛ سرانجام در نیمه شب ۲۴ بهمن پس از آن که حالش وخیم می‌شود، هم‌بندی‌هایش او را به بهداری می‌برند و…
اکنون، او در بیمارستان به زندگی نباتی فرو رفته است؛ یعنی فرو برده‌اندش! جان جوانش را بر لبه‌ی پرتگاه نیستی آونگ کرده‌اند تا سیستمی بر سر کار بماند که از آغاز جز تحمیل خفقان و فقر و فلاکت بر مردم و ستم مضاعف بر زندانیان و تامین منافع قشری زراندوز کاری نکرده‌است.
بهنام را آن سیستمی به زندگی نباتی کشاند که استفاده مردم از حق آزادی بیان را جرم می‌داند و زندان‌ها را از مردان و زنان منتقد، معترض و مخالف انباشته است.
بهنام را آن قوانین و مقرراتی تا دم مرگ برده است که در هیچ یک از مراحل تشکیل پرونده، دادرسی، دادگاه و اجرای حکمش ذره‌ای عدالت وجود ندارد؛ قوانین و مقررات و مجریانی که رویکردشان بر له کردن شخصیت زندانی، به زانو درآوردن او و تنبیه و آزار وی و خانواده‌اش استوار است.
بهنام در زندانی ذره ذره جسم و روانش کاهیده و همسایه مرگ شد که از حداقل‌ها و مناسبات لازم برای زندگی انسان برخوردار نبوده است و هر جزء آن با سلامت جسم و روان زندانی سر ستیز دارد.
بهنام نخستین قربانی این شرایط ظالمانه نبوده و چنان چه این وضع ادامه یابد، آخرین آن نیز نخواهد بود؛ کم نیستند کسانی که هم اکنون با وضع مشابه بهنام در زندان به سر می‌برند و هیچ گوشی، شنوای فریاد دادخواهی‌شان نیست. امروز بهنام می‌توانست سر زنده در کنار خانواده و عزیزانش باشد، اگر صدای دادخواهی‌ا‌ش شنیده می‌شد.
ما زندانیان امضا کننده این بیانیه، شاهدان مستقیم رنج‌ها و شرایط دهشتناک زندان، توجه همه انسان‌های شریف و آزاداندیش، وجدان‌های بیدار و سازمان‌ها و نهادهای مدافع حقوق بشر در ایران و جهان را به این بیداد‌ها جلب می‌کنیم و خواهان شناسایی و محاکمه کسانی هستیم که موجب وضعیت فعلی بهنام محجوبی شده‌اند؛ خواهان تغییر قوانین، مقرارت و شرایط ضدانسانی حاکم بر زندان‌ها هستیم و اولین گام را آزادی بی‌قید و شرط زندانیان سیاسی و عقیدتی می‌دانیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر